Parafia Rzymskokatolicka
świętego Stanisława,
biskupa i męczennika
w Żorach

Poświęcenia kościoła katedralnego w Katowicach dokonał 30 października 1955 r. biskup częstochowski Zdzisław Goliński. W 69. rocznicę tego wydarzenia Mszę św. w intencji budowniczych archikatedry, zmarłych biskupów i duszpasterzy, którzy w niej posługiwali, wszystkich parafian i diecezjan sprawował abp senior Wiktor Skworc. Budowę kościoła katedralnego w Katowicach rozpoczęto już w 1927 roku. Nowo wybudowanej katedry nie mogli poświęcić biskupi katowiccy, którzy zostali wysiedleni z terenu diecezji. 30 października 1955 roku, pomimo nadal trwających prac wykończeniowych, poświęcenia dokonał bp Zdzisław Goliński, ordynariusz częstochowski. W 69. rocznicę tego wydarzenia Eucharystię sprawował abp senior Wiktor Skworc. W koncelebrze uczestniczyli również m.in. biskupi pomocniczy archidiecezji katowickiej Marek Szkudło i Grzegorz Olszowski, ks. Tomasz Wojtal, kanclerz Kurii Metropolitalnej w Katowicach oraz ks. Łukasz Gaweł, proboszcz parafii archikatedralnej. Na początku Mszy św. abp Wiktor zaprosił wiernych do wspólnej modlitwy w intencji budowniczych archikatedry, zmarłych biskupów i duszpasterzy, którzy w niej posługiwali, wszystkich parafian i diecezjan. – Dziękujemy za ten akt poświęcenia, przez który ta katedra stała się miejscem spotkania człowieka z Bogiem, miejscem słuchania Bożego słowa, miejscem sprawowania największej tajemnicy naszej wiary – Eucharystii – powiedział. W homilii abp Skworc odwołał się do decyzji pierwszego biskupa katowickiego Augusta Hlonda o dedykacji katedry Chrystusowi Królowi. Zauważył, że na decyzję bp. Hlonda wpłynął pontyfikat ówczesnego następcy św. Piotra. – Jesteśmy jakby w przededniu celebrowania 100-lecia diecezji katowickiej, która została utworzona bullą papieża Piusa XI „Vixdum Poloniae unitas” dnia 28 października 1925 roku. Niespełna dwa miesiące później, ten sam papież publikuje swoją pierwszą, programową encyklikę „Quas Primas”, dedykowaną Chrystusowi Królowi. Ta zbieżność dat dostatecznie wyjaśnia decyzję pierwszego biskupa diecezji katowickiej Augusta Hlonda ustanowienia patronem katedry Chrystusa Króla – powiedział arcybiskup. Emerytowany metropolita katowicki przypomniał także zawiłe losy budowy i pierwszych lat funkcjonowania kościoła katedralnego. – Prace związane z budową katedry rozpoczęto już w 1927 roku. Katowicka katedra – wznoszona w okresie międzywojennym ofiarami i pracą wiernych diecezji śląskiej – w okresie okupacji dzieliła losy mieszkańców Górnego Śląska. W okresie stalinizmu brutalnie ingerowano w jej architekturę, nie licząc się z gospodarzem katedry, którym był wtedy biskup katowicki Stanisław Adamski, którego wygnano z diecezji, bo stanął w obronie nauczania religii w szkole. Nikt nie stanął w jego obronie nawet wtedy, gdy w 1955 r. bez jego obecności zarządzono poświęcenie katedry – mówił abp Skworc. Zanim wybudowano katedrę, jej funkcję spełniał kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. Obecnie w podziemiach katowickiej archikatedry Chrystusa Króla działa Panteon Górnośląski – instytucja kultury prezentująca zasłużonych mieszkańców Górnego Śląska z różnych dziedzin życia społecznego. Aktualnie trwają także prace przy realizacji tympanonu. Pierwotna koncepcja grupy rzeźbiarskiej „Hołd Ludu Śląskiego”, wykonana przez Xawerego Dunikowskiego, nigdy nie została zrealizowana, a realizowany obecnie projekt został przygotowany przez śląskiego artystę rzeźbiarza Tomasza Wenklara. Tomasz Nocoń / katowice.gosc.pl

Księża spowiadający w katedrze Chrystusa Króla spotkali się w katowickiej kurii z abp Adrianem Galbasem. Tematem spotkania była posługa w ramach tzw. stałego konfesjonału. Obok duszpasterzy katedralnych w posługę tę angażują się księża emeryci, kanonicy kapituły katedralnej, przełożeni seminaryjni oraz księża i zakonnicy z katowickich parafii. Grafik dyżurów dostępny jest na stronie parafii katedralnej. W katedrze Chrystusa Króla od poniedziałku do piątku istnieje możliwość przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania od godz. 6.30 do 18.00, w soboty od 6.30-13.00 oraz 15.00-18.00, natomiast w niedziele i uroczystości księża spowiadają 15 minut przed każdą Mszą św.

– To jest droga dla nas, by pozyskać współczesnych Zacheuszów, którzy wychylają się zza konarów drzewa. Nie wynośmy się nad nich, nie uważajmy się za lepszych, nie dystansujmy się od nich. Nie lekceważmy ich pytań, ich dystansu, ich niedowierzania i ich wątpliwości – mówił abp Adrian Galbas podczas poświęcenia ołtarza w kościele w Katowicach-Murckach. W homilii abp Galbas odniósł się do Ewangelii o Zacheuszu odczytywanej w trakcie obrzędów poświęcenia ołtarza. Zwrócił uwagę na pragnienie osobistego spotkania z Chrystusem, które celnik postanowił “zrealizować bez względu na konsekwencje”. Zgromadzonych w kościele pytał o to, czy odkryli w sobie podobne pragnienie. – Pamiętacie moment, gdy chcieliście osobiście spotkać i osobiście poznać Chrystusa? To jest przełomowy moment życia, bez którego nie można być w pełni chrześcijaninem. Bo chrześcijaństwo to naśladowanie Chrystusa, a jak można iść po śladach kogoś, kogo się nie zna? – zaznaczył. Metropolita katowicki podkreślił, że tym, co przemienia wnętrze człowieka jest spotkanie z Chrystusem. Zacheusz, którego dotychczasowym priorytetem było gromadzenie pieniędzy, w trakcie wizyty Mistrza w swoim domu zadeklarował rozdanie połowy majątku ubogim i czterokrotne wynagrodzenie wyrządzonej krzywdy. – Nie musiał aż tyle. Rabini nakazywali, że jeśli ktoś został oszukany, należało mu zwrócić wartość oszustwa i dodać jedną czwartą (por. Kpł 5,20-24; Wj 21,37).  Ale to zimny przepis prawa. A Zacheusz kieruje się sercem, które jest silniejsze niż prawo. Dlatego zwraca nie jedną czwartą, ale zwraca czterokrotnie. I nie przejmuje się tym, że inni gadają, że są oburzeni... Liczy się tylko to nowe życie. Życie na nowo podarowane. Życie nawrócone! – zauważył. Odnosząc się do obrzędu poświęcenia ołtarza stwierdził, że jest on “miejscem, dzięki któremu możemy zobaczyć Jezusa i w którym On może zobaczyć nas”. Przypomniał, że budynek kościoła służy przede wszystkim sprawowaniu liturgii, która jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem.

- Dziękujemy za to, że na długo zanim papież Franciszek podzielił się z nami znaną frazą o tym, że duszpasterz dobry powinien pachnieć owcami, ksiądz arcybiskup to robił, będąc blisko ludzi, blisko ich spraw, ich problemów. Po prostu lubił i lubi ludzi - podkreślił abp Adrian Galbas.

Z przykrością zawiadamiamy, że 25.10, w wieku 90 lat, w 68. roku kapłaństwa, zmarł śp. ks. January Liberski (rocznik święceń 1957), emerytowany misjonarz w Zambii i Zimbabwe.

Abp senior Damian Zimoń przyszedł na świat 25 października 1934 roku w Niedobczycach, dzisiejszej dzielnicy Rybnika. W latach 1952–1957 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 21 grudnia 1957 roku, a konsekrację biskupią 29 czerwca 1985 roku. Posługę biskupa diecezji katowickiej sprawował w latach 1985-2011. BIOGRAM Jubilata zapewniamy o modlitwie i życzymy obfitości Bożego błogosławieństwa. W sobotę 26 października 2024 roku o godz. 12. w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach zostanie odprawiona Msza św. w intencji Jubilata. Do udziału we wspólnym świętowaniu i modlitwy zaprasza abp Adrian Galbas. - Dziękujemy Panu Bogu za życie i powołanie Księdza Arcybiskupa i za wszelkie dobro, które przez niego nam okazał i wciąż okazuje. Życzymy Księdzu Arcybiskupowi nieustannej otwartości i wrażliwości na głos Boży. Życzymy mu także zdrowia, sił i dobrych, życzliwych ludzi wokół - napisał do wiernych metropolita katowicki. Kolekta zebrana w trakcie Mszy św. zgodnie z życzeniem abp. Damiana zostanie przekazana powodzianom. W wigilię urodzin Jubilata grono przyjaciół zorganizowało spotkanie otwarte w auli Wydziału Teologicznego UŚ. Spotkanie było okazją do wspomnień i dzielenia się refleksjami osób życzliwych solenizantowi. Wśród nich byli artyści, samorządowcy, profesorowie, duchowni. Wspólnym mianownikiem snutych opowieści o spotkaniach z abp. Damianem był niezwykły „słuch społeczny” jubilata. Więcej: katowice.gosc.pl