Parafia Rzymskokatolicka
świętego Stanisława,
biskupa i męczennika
w Żorach

W czwartek 13 listopada w Kurii Metropolitalnej w Katowicach abp Andrzej Przybylski wręczył dekrety proboszczowskie księżom, którzy dotychczas pełnili urząd administratorów parafii. Abp Przybylski podziękował za dotychczasową pracę i zachęcił do dalszych wysiłków w budowaniu parafialnych wspólnot. Przywołał syntezę krajową Synodu o synodalności i wyrażone w nich oczekiwania świeckich wobec duchownych: dążenie do świętości, realizowanie duchowego ojcostwa oraz przejrzyste administrowanie parafią. – Wierni oczekują od księdza, aby był święty; aby czuło się w nim obecność Boga. Oczekują, że będziemy przygotowani do liturgii, homilii i że razem się z nimi pomodlimy. (…) Ludzie chcą, aby ksiądz był ojcem. Nie chcą dyktatora tworzącego urząd parafialny, ale chcą mieć ojca – mówił. Prosił także, aby księża, angażując świeckich, w sposób przejrzysty administrowali parafiami i „nie traktowali ich jak własnego gospodarstwa”. Poniżej lista księży, którzy odebrali dekrety proboszczowskie:

Metropolita katowicki mianował ks. Edwarda Nalepę, proboszcza parafii NMP Matki Kościoła w Jastrzębiu-Zdroju, nowym ekonomem archidiecezji katowickiej. Zastąpił on na tym stanowisku ks. Damiana Suszkę, który pełnił tę funkcję od 2018 roku. Na spotkaniu w Kurii Metropolitalnej w Katowicach abp Andrzej Przybylski podziękował dotychczasowemu ekonomowi za ośmioletnią pracę oraz wysiłek włożony w realizację powierzonych zadań. Nowy ekonom obejmuje swoje obowiązki 12 listopada.

Mieszkańcy regionu, kombatanci, przedstawiciele służb mundurowych, władz samorządowych i państwowych oraz poczty sztandarowe wypełnili katedrę Chrystusa Króla w Katowicach. Uczestniczyli we Mszy św. w intencji ojczyzny, której przewodniczył abp Andrzej Przybylski.  Dziękując przybyłym za obecność, metropolita katowicki nawiązał do odczytanej tego dnia Ewangelii o służbie. – Żadne słowa nie oddają chyba lepiej naszej powinności wobec ojczyzny jak właśnie słowo służba. Wspominając dziś historię ojczyzny i drogi do niepodległości, przypominamy wszystkich jej bohaterów. Jedni z nich w imię tej służby ginęli za polską wolność, inni spalali się w służbie dla Rzeczypospolitej swoją rzetelną, sumienną pracą. Jedni w imię służby Polsce przelewali krew na polach bitew, inni – jak choćby tysiące górników i robotników Śląska – znaczyli te służbę potem i wysiłkiem swoich rąk – zauważył. Abp Andrzej Przybylski zwrócił także uwagę, że ewangeliczna rzeczywistość ojczyzny rozciąga się pomiędzy polem uprawnym a domem, co i dziś możemy odnieść do naszej codzienności. – Z łatwością dzisiaj możemy jeździć po całej ziemi. Chętnie zwiedzamy najdalsze zakątki świata. Ale tylko ta ziemia, polska ziemia, śląska ziemia będzie moja, będzie nasza, będzie rodzinna i polska. Jeszcze ważniejszym symbolem ojczyzny jest dom. Bo dom to stół, wieczerza, to bezpieczeństwo, to najbliżsi, to rodzina. Dom to język ojczysty, kultura, to historia. Dom to po prostu Polska – mówił. Kaznodzieja przypomniał, że tak jak „ewangeliczni słudzy służą więc na polu i w domu”, każdy z nas powinien jak najlepiej wykonywać swoje obowiązki, ponieważ i one przyczyniają się do wzrostu ojczyzny. Innym zadaniem jest troska o dobro rodzin. – „Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie”. I to nie jest jakiekolwiek wychowanie, ale głębokie, rzetelne, mądre, oparte na polskich korzeniach, polskiej historii i tradycji. Państwo, Kościół, polityka, ekonomia, kultura czy media: wspólnie mamy tworzyć i troszczyć się o polską rodzinę i o polskie domy – zaznaczył abp Przybylski. W swoim słowie metropolita przypomniał również, że „polska niepodległość często była nie tylko wywalczona, ale również była wymodlona”. Znakiem tej opieki Bożej Opatrzności jest zdaniem abp Przybylskiego m.in. powstanie diecezji katowickiej. – Bezpośrednie lata po odzyskaniu niepodległości, jak wiemy, wcale nie były takie proste. Wcale nie były łatwe i nie były idealne. Syn naszej śląskiej ziemi, proboszcz kościoła Mariackiego w Katowicach, późniejszy biskup Teodor Kubina, tak to opisywał: „Zmartwychwstała Polska, lecz niestety nie zmartwychwstali Polacy”. W tych krótkich słowach tkwi cała tragedia dzisiejszych stosunków. Tymi krótkimi słowami można określić najgłębsze i najistotniejsze przyczyny dzisiejszych trudnych warunków życia w Polsce. Ale równocześnie te słowa wskazują drogę uzdrowienia narodu z ciężkiej niemocy, wydobycia jej z przepaści i dzisiejszego położenia. „Zmartwychwstała Polska przez cud Boży, za przyczyną Królowej Korony Polski” – pisał Teodor Kubina. Ale nie możemy i nie śmiemy się spodziewać, że także przez cud Boży zmartwychwstają Polacy. Bóg tego cudu nie uczyni. On w swojej niezmiernej dobroci już uczynił swoje, a teraz ma prawo spodziewać się od nas, żebyśmy z naszej strony uczynili to, co jest naszą powinnością. Teraz Bóg ma prawo oczekiwać od nas, abyśmy uczynili to, co jest naszą powinnością. Zmartwychwstała Polska, ale czy my zmartwychwstaliśmy – pytał zebranych. I zakończył homilię apostrofą: – Boże, błogosław naszej ojczyźnie. Błogosław nam, Polakom i spraw, żeby nasza codzienna służba dla ojczyzny nie była czymś nadzwyczajnym, ale była codzienną miłością i powinnością każdego z nas. Po Mszy św. uczestnicy udali się w przemarszu na pl. Bolesława Chrobrego. Tam pod pomnikiem marszałka Józefa Piłsudskiego miały miejsce dalsze uroczystości, m.in. apel, wystąpienia przedstawicieli władz, złożenie kwiatów pod pomnikiem. Uczestnicy wspólne odśpiewali także hymn państwowy. msp / katowice.gosc.pl Galeria zdjęć

Osoby podejmujące działalność charytatywną spotkały się w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. Spotkanie wpisało się w przygotowania do 9. Światowego Dnia Ubogich, który odbędzie się 16 listopada. Jego centralnym punktem była Msza św. w seminaryjnej kaplicy. Zebranych przywitał ks. Tomasz Koryciorz, Jałmużnik Arcybiskupa Katowickiego. – Bardzo się cieszę, że przyjęliście zaproszenie, że jesteście tutaj, aby się wspólnie modlić. Chcemy podczas tej Mszy św. ogarnąć tych wszystkich, którzy na co dzień pomagają ubogim, w różnej formie i w różnych miejscach. (…) Prośmy, aby Pan Bóg, który stawia ubogich na naszych drogach, był źródłem naszej nadziei, naszej miłości i naszej wiary – powiedział. Mszy św. przewodniczył abp Andrzej Przybylski. – Ta Eucharystia jest jednym wielkim dziękczynieniem za każdą i każdego z was tutaj obecnych. Ta Eucharystia to też przypomnienie misji, którą Kościół nazywa jedną z najważniejszych dla siebie – powiedział witając przybyłych do seminaryjnej kaplicy i dodał, że spotkanie jest okazją do poznania ogromu inicjatyw podejmowanych na terenie archidiecezji katowickiej wobec ubogich. W homilii abp Przybylski podkreślił, że w działaniach charytatywnych konieczna jest nie tylko dobra koordynacja pomiędzy różnymi grupami, wspólnotami i instytucjami, ale rzeczywista jedność zakorzeniona w wierze Kościoła. – Chciałbym, żebyśmy przyjęli za swoje i chcieli działać według tej wiary Kościoła, którą za chwilę wyznamy. Powiemy za moment, że wierzymy w Kościół, który jest jeden. Choć nie jednorodny, nie jednolity, to jest zjednoczony – stwierdził. Przypomniał także modlitwę arcykapłańską Jezusa wypowiedzianą w Wieczerniku. – Pamiętacie o co się przede wszystkim tam modli? Nawet nie o pobożność, nawet nie o zdrowie, nawet nie o jakieś bogate środki do ewangelizacji czy pomocy ubogim. Jezus mówi kilkakrotnie: “Ojcze spraw, aby byli jedno”. (…) Nie jest tak, że jakaś organizacja lub jakiś człowiek ma monopol na wszystkie dzieła charytatywne. Mamy być jedno w różnorodności, w różnych skalach i możliwościach pomagania sobie – apelował. Metropolita katowicki przywołał adhortację papieża Leona XIV Dilexi te. – Papież chce dalej dużo mówić o misji Kościoła wobec potrzebujących, o miejscu ludzi ubogich w życiu i tajemnicy Kościoła – zaznaczył. Przypomniał, że największym rodzajem ubóstwa nie jest nędza materialna, ale brak relacji z Bogiem oraz brak spotkania z Jego świętością. – Bardzo wielu świętych, którzy nas fascynują swoją posługą wobec ubogich [przypomina, że] ich służba wobec ubogich zaczynała się przed Najświętszym Sakramentem, zaczynała się od modlitwy – mówił. Dodał także, że „ubodzy „nie są tylko jakąś socjologiczną cząstką Kościoła”, ale „organiczną częścią ciała Chrystusa, czyli jednymi z nas”. Kaznodzieja zauważył, że działalność charytatywna wpisana jest w powszechność Kościoła. – Kiedy idziecie z pomocą, kiedy wykonujecie dla potrzebujących takie czy inne rzeczy, nie patrzycie na ich legitymację polityczną, religijną, kościelną, narodową. Kościół jest dla wszystkich. Jezus jest dla wszystkich. I nasza pomoc ma być też powszechna, dla wszystkich – zaznaczył. W homilii mówił także o ewangelizacyjnym wymiarze działań charytatywnych. – Kiedy pomagamy ubogim i potrzebującym, głosimy Jezusa ubogiego; robimy to, co Jezus robił, co dla Niego było niesłychanie ważne – podkreślił. Wskazał, że również ubodzy „ewangelizują Kościół” ponieważ wskazują na to co naprawdę istotne. – Mając tak niewiele pokazują nam ubogiego Chrystusa. Zachęcił także do świadomego działania na rzecz ubogich, w którym „najpełniej urzeczywistnia się Kościół”. Po Mszy św. wybrane wspólnoty i instytucje opowiadały o prowadzonej przez siebie działalności. Wśród tych, którzy zabrali głos zalazły się osoby związane ze Wspólnotą Dobrego Pasterza, przedstawiciele parafii MB Różańcowej w Chropaczowie oraz Domu Ubogich przy parafii św. Andrzeja Boboli w Rudzie Śląskiej, oraz prezes Fundacji „Podziel się” prowadzącej Ośrodek Pomocy Medycznej dla Osób Bezdomnych i Wykluczonych Społecznie imienia świętej Rity w Chorzowie. Krótką refleksją dotyczącą posługi na rzecz ubogich podzielił się także Marcin Jakimowicz, dziennikarz Gościa Niedzielnego, o. Wawrzyniec Jaworski, franciszkanin ze wspólnoty Betlejem w Tychach oraz Anna Kołodziejczyk, zastępca dyrektora Caritas Archidiecezji Katowickiej. katowice.gosc.pl ***

Mieszkańcy dekanatów: Rybnik, Boguszowice, Niedobczyce, Golejów wzięli udział w jubileuszowym spotkaniu w katedrze Chrystusa Króla. Tradycyjnie pielgrzymi wzięli udział w nabożeństwie i adoracji Najświętszego Sakramentu oraz we Mszy św. Przewodniczył jej bp Grzegorz Olszowski, który po krótce przypomniał, jakie łaski w tradycji żydowskiej związane były ze świętowaniem Roku Jubileuszowego. – Jubileusz był obchodzony co pięćdziesiąt lat. Wtedy wypuszczano na wolność wszystkich mieszkańców kraju, niewolnicy odzyskiwali wolność, darowano długi, ziemie wracały do pierwotnych właścicieli. To nie do pomyślenia: podarować wszystkie długi, zwrócić to, co nie moje. Rok odpoczynku dla ludzi, dla zwierząt, dla ziemi. Zakaz uprawy ziemi. Wszystko odpoczywało, wszystko świętowało. I moi drodzy, chodzi o to, by ten jubileusz był taką okazją, byśmy poukładali te wszystkie sprawy ziemskie, nabrali dystansu, ale też poukładali sprawy Boże – przekonywał zebranych. Nawiązując do odczytanej Ewangelii i słów Jezusa o słudze dwóch panów, kaznodzieja każdy z nas powinien pamiętać, że „nie będziemy [na Ziemi – przyp. red.] wiecznie, że celem naszego życia jest niebo”. – Służymy mamonie, gdy nie świętujemy niedzieli. Gdzie w niedzielę także jeśli nie musimy, podejmujemy różnego rodzaju prace, sprawy. Służymy mamonie, gdy nie mamy czasu dla najbliższych, gdy mamy twarde serce. Brakuje bezinteresowności. Ciągle pytamy a za ile? A co ja z tego będę miał – wymieniał. Bp Grzegorz Olszowski przypomniał także hasło roku duszpasterskiego „Uczniowie – misjonarze”. – To nie jest tak, że najpierw jesteśmy uczniami Pana Jezusa, a potem dopiero za jakiś czas misjonarzami, jego świadkami. To jest ze sobą powiązane. Będąc uczniem, pogłębiając swoją wiarę, umacniając swoją wiarę, mamy jednocześnie być misjonarzami, świadkami Jezusa żywego, zmartwychwstałego. Właśnie reprezentować taki styl życia, takie wartości, by inni, patrząc na nasze życie, na nasze relacje z drugim człowiekiem, nie mieli wątpliwości, że jesteśmy uczniami Jezusa Chrystusa, że Jezus Chrystus jest naszym Panem i Zbawicielem. Moi drodzy, we wspólnocie Kościoła, czyniąc dobro, stawiając Jezusa Chrystusa na pierwszym miejscu, zdążajmy do zbawienia, do życia wiecznego, do nieba – zachęcał. – Podejmujmy trud uświęcenia, bo czas jubileuszu to z jednej strony właśnie czas takiego duchowego odnowienia, napełnienia się Bożą łaską, także wyciągnięcia wniosków z przeszłości, dziękczynienia za to wszystko, co Bóg uczynił w moim życiu i spojrzenia z nadzieją na przyszłość. (…) Starajcie się najpierw o Królestwo Boże, a wszystko inne będzie wam dodane – powiedział. Wizyta pątników ziemi rybnicko-wodzisławskiej to jeden z ostatnich jubileuszy, jakie w roku stulecia archidiecezji odbyły się w katowickiej katedrze. W planach jest jeszcze spotkanie osób ubogich i przedstawicieli Apostolstwa Chorych. msp / katowice.gosc.pl

Choć formalnie rok akademicki 2025/2026 studenci i wykładowcy rozpoczęli 1 października, to społeczność Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oficjalnie zainaugurowała kolejny rok nauki w piątek 7 listopada, w 25. rocznicę jego powołania do istnienia. Jubileuszowe uroczystości rozpoczeły się tego dnia od wspólnej Eucharystii w kościele akademickim w krypcie katowickiej archikatedry. Mszy św. przewodniczył abp Andrzej Przybylski, metropolita katowicki i Wielki Kanclerz Wydziału Teologicznego. Wraz z nim przy ołtarzu obecni byli abp senior Wiktor Skworc, bp Adam Wodarczyk, bp Grzegorz Olszowski, księża pracujący na Wydziale Teologicznym, przedstawiciele Kurii Metropolitalnej, Sądu Metropolitalnego, zarząd WŚSD oraz emerytowani duszpasterze, którzy przez wiele lat wykładali na WTL. Obecni byli także studenci oraz pracownicy wydziału. - Tak się składa, że to 25-lecie obchodzimy z większym jubileuszem, czyli 100-leciem archidiecezji katowickiej. To symbol mówiący o połączeniu naszych zadań, losów, o złączeniu zadań Wydziału Teologicznego z życiem Kościoła lokalnego - mówił na rozpoczęcia nabożeństwa ks. dr hab. Jacek Kempa, prof. UŚ, dziekan Wydziału Teologicznego. W homilii abp Andrzej Przybylski wskazał, że najważniejszym początkiem teologii jest zawsze osoba Pana Boga. - Kiedy dziś stajemy przy tym ołtarzu, aby Bogu podziękować za 25 lat Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, żeby zdać sprawę Bogu z jego działalności przez ćwierć wieku, żeby prosić Boga o następne lata jego posługi, myślenia i zaangażowania w misję Kościoła - chcemy zapytać o naszą wierność tym najbardziej zasadniczym początkom teologii. Śmiało można powiedzieć, że właściwie jedynym początkiem teologii jest sam Pan Bóg, Stwórca nieba i ziemi - przypominał arcybiskup i dodał: - Trudno sobie wyobrazić teologa, dla którego Bóg byłby jedynie jakimś przedmiotem poznania, racjonalnych dociekań, bez doświadczenia osobistej relacji miłości z Nim. Kaznodzieja dostrzegł potrzebę naukowej działalności katowickich teologów, która nie może być oderwana od działania na chwałę Pana Boga. - Uprawiajmy więc to wielkie Boże dzieło i miejmy świadomość, że jesteśmy potrzebni i dalej możemy służyć człowiekowi, światu, Kościołowi, który jest w Polsce, kościołowi, który jest w Katowicach, światu nauki na Górnym Śląsku. Ale obyśmy w tym wszystkim i tym wszystkim podmiotom i rzeczywistościom służyli, oddając samemu Bogu cześć i chwałę - mówił metropolita katowicki. Abp Andrzej, nawiązując do odczytanej tego dnia Ewangelii, zauważył jak istotna i fundamentalna jest prawda, że uprawiający teologię nie są posiadaczami prawdy o Bogu, ale jedynie jej "zarządcami". - Wierzę, że po 25 latach uprawiania teologii na naszym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach możemy uczciwie dziś stanąć przed Panem Bogiem i wyznać, że w uprawianiu teologii i nauki jesteśmy wierni Bogu, wierni słowu Bożemu i wierni nauczaniu Kościoła. Ale jakie w tym wszystkim jest miejsce dla teologa? - pytał abp Przybylski. - Ważne, by pamiętał, że on nie jest właścicielem prawdy o Bogu. Co najwyżej jest wyznaczonym i powołanym przez Boga rządcą tej prawdy. Jak ten rządca z dzisiejszej Ewangelii jest tylko rządcą, a nie właścicielem majątku. I to takim rządcą, który będzie musiał zdawać sprawę przed właścicielem prawdy - tym, który jest prawdą, z uprawiania tej prawdy. Na zakończenie Mszy św. odśpiewano dziękczynne "Te Deum", a następnie uczestnicy udali się do gmachu Wydziału Teologicznego. Tam w uroczystościach wydziałowych udział wzięli przedstawiciele władz uczelni oraz innych wydziałów katowickiego uniwersytetu. Prorektor Uniwersytetu Śląskiego ds. studenckich i kształcenia dr Katarzyna Trynda, prof. UŚ odczytała list gratulacyjny przesłany przez prof. dr. hab. Ryszarda Koziołka. "Obchodzony jubileusz stanowi szczególną okazję do refleksji nad dorobkiem wydziału, który w ciągu minionych lat stał się ważnym ośrodkiem myśli teologicznej, filozoficznej i etycznej. Dzięki zaangażowaniu wybitnych naukowców, pasji badawczej oraz otwartości na dialog z innymi dziedzinami wiedzy, Wydział Teologiczny wypracował rozpoznawalną pozycję w środowisku akademickim w Polsce i poza jej granicami. Zgromadzony dorobek naukowy i dydaktyczny jest nie tylko świadectwem kompetencji i profesjonalizmu, lecz także dowodem głębokiego zakorzenienia misji uniwersytetu, jaką jest poszukiwanie prawdy, dobro wspólne i kształtowanie człowieka świadomego swojej odpowiedzialności wobec świata i drugiego człowieka" - napisał rektor. W czasie wydziałowej inauguracji roku akademickiego immatrykulowano studentów I roku oraz wręczono Nagrodę Wielkiego Kanclerza za najlepszą pracę dyplomową obronioną w poprzednim roku akademickim. Tegoroczną nagrodę zdobył ks. Mateusz Ochojski za pracę magisterską pt. "Praktyka komunijna w czasie pandemii koronawirusa i w okresie postcovidowym". Jej promotorem był ks. dr hab. Arkadiusz Wuwer, prof. UŚ. Ostatnim elementem inauguracji był wykład inauguracyjny „Jak sprostać? 25 lat teologii na uniwersytecie”, który wygłosił o. dr hab. Michał Paluch OP z Papieskiego Uniwersytetu Świętego Tomasza z Akwinu w Rzymie. Galeria zdjęć ze Mszy św.